Grenzgebiete | Grensgebieden is multidisciplinair project van zangeres Kirsten Schötteldreier en choreografe Susanne Marx. Met een koor van professionele en amateurzangers en performers combineren zij klank, zang en tekst en komt het koor in beweging. In het stuk wordt de connectie tussen klank, zang, tekst en beweging in improvisatiesessies door de makers en het ensemble onderzocht. Schrijver Olivier Willemsen, wiens debuutroman Morgen komt Liesbeth net is uitgekomen, heeft speciaal voor deze avond een tekst geschreven.

In Grenzgebiete | Grensgebieden zijn een koor, een actrice, een man met hond en een UAV de ingrediënten. Er is muziek van o.a.: Johann Sebastian Bach, David Bowie en Hans Eisler

De aanloop naar de val van de muur in Berlijn in 1989 is een heel bijzonder proces geweest. In een geweldloze maatschappelijke beweging, vanuit uit kleine groepen/cellen groeide langzamerhand een massabeweging. Op het laatst omarmden zelfs de grensbewakers deze beweging door de grenzen te openen waardoor uiteindelijk de muur viel.

In maatschappelijke kwesties botsen individuele en groepsbelangen vaak met elkaar. Het individu heeft invloed op de massa en dan gaat de massa bewegen. Innerlijke, culturele of psychische grenzen worden opengebroken. In het verlengde daarvan kunnen grenzen verlegd worden.

West Words
West Words is een literair theatrale samenwerking van de Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam SLAA en Podium Mozaïek. Op multidisciplinaire wijze worden actuele thema’s voor het voetlicht gebracht. Een speciaal voor West Words geschreven tekst staat centraal en geeft theatermakers, muzikanten en acteurs stof om hierop vanuit hun eigen discipline te reageren. Een regisseur en een choreografe maken deze samenwerking uiteindelijk tot een inspirerend theatraal geheel: literatuur als podiumkunst!

---

Over Morgen komt Liesbeth is de debuutroman van Olivier Willemsen.
‘Morgen komt Liesbeth. We wachten al twee weken op haar. Soms stapt er iemand uit de tram die op Liesbeth lijkt. Dan drukken we ons tegen het raam. Zodra het licht wordt, zitten we daar in het raamkozijn. We kijken de eerste trams in de Gürtel leeg. En we kijken naar de sneeuw. De verse sneeuw op de daken tegenover ons, of die in Gürtel beneden. We weten zeker dat Liesbeth morgen komt, maar we hoopten op wat eerder. Ze had dit zelf gezegd. ‘Reken er niet op,’ zei ze, ‘maar misschien kom ik wat eerder.’

Zo begint het verhaal. We wonen hoog boven de Weense Gürtel. Vanaf onze vensterbank beleven we de wereld. En door de foto’s die vader dagelijks maakt. Buiten komen we niet. Als vader op een dag verdwijnt, belooft Liesbeth zich over ons te ontfermen. Morgen komt Liesbeth, het debuut van Olivier Willemsen, begint als een onschuldig verhaal, maar ontwikkelt zich sluipenderwijs tot een luguber sprookje.